Bonaire Geschiedenis
De geschiedenis van Bonaire gaat ruim 100 miljoen jaar terug. Dat was wanneer het eiland ontstaan is. Het eiland wordt pas ongeveer duizend jaar bewoond. Het begon met de indianen, maar de macht van het eiland werd vaak overgedragen.
Ontstaan van het eiland
Zo’n 100 miljoen jaar geleden botsten er drie aardplaten met elkaar. Dat waren Altalia, Faralla en de Caribische plaat. Als resultaat hiervan verrees er 60 miljoen jaar geleden een landmassa boven het zeeoppervlak. In al die miljoenen jaren hebben de zee en wind hun tol geeist op de oppervlakte van het eiland. De landmassa die eerst was verrezen was veel hoger dan wat Bonaire nu is.
Als langs de westkust van het eiland rijdt kun je goed zien hoeveel de zee het oppervlakte kan veranderen. Rijdt richting het noorden over de Queens highway en je ziet op veel plekken aan de rechterkant een oude kustlijn van Bonaire. Deze kustlijn komt uit een tijd dat het water een stuk hoger stond. Je kunt zien dat de zee behoorlijke gaten in de rotsen heeft geslagen.
Bonaire geschiedenis: de bewoners
Bonaire is vaak van eigenaar verwisseld, en er hebben mensen uit veel verschillende landen gewoond. Als eerste waren er de Caiquetio indianen. Zij leefden zo’n duizend jaar geleden op Bonaire. Zij zijn de mensen die de rotstekeningen hebben achtergelaten. In 1499 werd het eiland ontdekt door Florentijnse ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci, en werd Bonaire onderdeel van Spanje.
De Spanjaarden troffen niet veel van waarde aan op het eiland. Ze hoopten met name goud te vinden maar dat was er niet. Ze brachten daarom de indianen naar de Spaanse plantages in Zuid-Amerika om ze daar als slaven te laten werken.
De Hollanders
De West Indische Compagnie had al Sint-Maarten in bezit. Toen dit eiland werd veroverd door de Spanjaarden, wilden de Hollanders wraak. In 1633 vielen ze Bonaire aan en naam de West Indische Compagnie er de leiding over.
Bonaire was aantrekkelijk voor de Hollanders om verschillende redenen. De West Indische Compagnie had vaarroutes langs Zuid Amerika, en Bonaire kon dienen als een tussenstop. Ook ontstond op dit moment de haringhandel in Nederland. Voor deze handel was zout nodig om de haring te kunnen bewaren. Men noemde zout toen ook wel ‘het witte goud’. Aan het witte goud was op Bonaire geen gebrek. Ook waren er op het eiland houtsoorten te vinden waar in Nederland veel vraag naar was op dat moment. Twee van deze houtsoorten zijn Brazielhout en Pokhout.
De WIC bracht ook slaven naar Bonaire en gebruikte het eiland als plantage en voor de zoutwinning. De slavenhuisjes bij de zoutpannen stammen uit deze tijd. In deze piepkleine huisjes konden de slaven ’s nachts slapen. Zo hoefden ze niet elke dag terug te lopen naar hun huizen in de verder gelegen dorpen.
De Hollanders verloren de macht over het eiland meerdere keren. In de tijd van Napoleon namen de Engelsen twee keer de macht over. Dit was in de tijd van 1800-1803, en 1807-1814. In de perioden van Engels gezag werd de hoofdstad Kralendijk opgericht. In 1814 werd in het Engels Nederlandse verdrag Bonaire weer officieel eigendom van de Hollanders. Deze periode wordt ook vaak de periode van verwarring genoemd. Voor die naam valt iets te zeggen.
Afschaffing slavernij
De tijd van 1685 tot 1715 was het hoogtepunt van de slavernij op Bonaire. In die periode werd er het meeste geld verdiend. De opstand tegen slavernij groeide ondertussen. Er waren steeds meer slaven nodig om op de plantages te werken, dus werden er mensen uit andere streken naar Bonaire gebracht. Er kwam een verbod op de import van slaven in 1821. De volledige afschaffing van de slavernij vond pas 40 jaar later plaats. Een belangrijke reden hiervoor was dat de slavernij ontzettend winstgevend was.
De datum waarop de slavernij officieel volledig werd afgeschaft is 30 september 1862. Dit gebeurde met de emancipatieregeling die op Curaçao werd ingesteld. De 750 slaven die op dat moment op Bonaire werkten werden vrijgelaten en gingen voor de overheid werken.
De zoutpannen op het eiland werden na de afschaffing verkocht aan particuliere bedrijven. De bevolking werd zo afhankelijk van twee bedrijven. De economie van Bonaire verslechterde, wat als gevolg had dat veel inwoners moesten vertrekken. Veel inwoners gingen werken in Venezuela, Aruba en Curaçao.
Tweede Wereldoorlog
Ook de de Tweede Wereldoorlog maakt deel uit van de Bonaire geschiedenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschermden de geallieerden Bonaire. Om het eiland makkelijker te kunnen bereiken bouwden de Amerikanen een vliegbasis op Bonaire. Deze vliegbasis werd na de oorlog omgebouwd tot een vliegveld voor burgers. Dit is het huidige Flamingo Airport waar jaarlijks 60 duizend toeristen landen.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd een interneringskamp opgericht op Bonaire. Hier werden inwoners van de Antillen met een Duitse of Oostenrijkse nationaliteit opgesloten. Dit was omdat men bang was dat deze Duitsers en Oostenrijkers in opdracht werkten van de Nazi’s. Ze zouden de olieraffinaderijen op Aruba en Curaçao, waar de geallieerde vliegtuigen afhankelijk van waren, kunnen saboteren.
Aan het einde van de oorlog hief men het interneringskamp op en bouwde het om tot een hotel voor toeristen. Het werd het eerste hotel van het eiland. Dit hotel heet nu het Divi Flamingo Hotel.
Bijzondere gemeente van Nederland
In een referendum op 10 oktober 2010 werd de voorkeur van de bevolking van Bonaire gevraagd. Hier is uitgekomen dat de meeste mensen Bonaire als een bijzondere gemeente van Nederland wilden zien. Sindsdien is dat dan ook het geval. Bonaire heeft nu zelfbestuur als gemeente.